گازهای خالص (PURE GAS)
گاز های خالص به گاز هایی نسبت داده می شود که از کم ترین حد ناخالصی برخوردار هستند. گازهای خالص برای دستگاه های حساس آزمایشگاهی و تحقیقاتی نیز کاربرد دارند. برای به دست آوردن گاز خالص، طی مراحل مختلفی میزان ناخالصی های موجود در گاز مورد نظر را تا حد مورد نیاز کاهش می دهند. ناخالصی گازها شامل هیدروکربن ها، رطوبت، اکسیژن، دی اکسید کربن و ناخالصی های فیزیکی شامل ذرات گرد و غبار، روغن و… می باشد. ناخالصی گاز ها به وسیله فیلترهای مخصوص و و روش های مختلف دیگر از گاز جدا شده و گاز خالص با کمترین میزان ناخالصی تولید می شود.
طبقه بندی گازهای خالص
گازهای مورد استفاده در صنعت معمولا به چند روش طبقه بندی می گردند. لازم به توضیح است برخی از گازها ممکن است به لحاظ ماهیت فیزیکی و یا شیمیایی خود در در چند طبقه قرارگیرند. بعنوان مثال گاز H2S (هیدروژن سولفاید) علاوه بر این که یک گاز اشتعال پذیر است، بواسطه خاصیت خورندگی خود در دسته گازهای خورنده نیز قرار می گیرد.
طبقه بندی از لحاظ قابلیت اشتعال |
1- گازهای اشتعال ناپذیر (Non-flammable gases) |
2- گازهای اشتعال پذیر (Flammable gases) |
طبقه بندی از لحاظ نوع کاربرد |
1- گازهای آزمایشگاهی و کالیبراسیون |
2- گازهای صنعتی |
3- گازهای طبی |
طبقه بندی از لحاظ درجه خلوص |
1- (Ultra-high purity gases) گازهای فوق خالص : دارای گرید بالاتر از ۶٫۰ |
2- (High-purity gases) گازهای با درجه خلوص بالا : دارای گرید ۵ الی ۶ |
3- گازهای با درجه خلوص بالا : دارای گرید های پایین تر از 4 |
طبقه بندی از لحاظ ماهیت شیمیایی و یا واکنش پذیری |
1- (Corrosive and aggressive gases) گازهای خورنده |
2- (Oxidizing gases) گازهای اکسید کننده |
3- (Inert gases) گازهای خنثی یا بی اثر |
4- (Toxic gases) گازهای سمی |
