مشخصات فیزیکی و شیمیایی آرگون:

گاز آرگون یک گاز بی اثر در دماهای بالا می باشد. گاز ارگون ارزان ترین گاز نجیب و بهترین جایگزین گاز نیتروژن است.

انواع گازآرگون: آرگون 40- و آرگون 36- می باشد که فراوان ترین آن؛ آرگون 40- است. و از سنتز هسته ای ستاره های در ابرنواخترها و حاصل واپاشی پتاسیم 40 در جو بر اثر پرتوهای کیهانی می باشد.

یکی از پرکاربردتربن ترکیبات گازآرگون، مخلوط گازآرگون و گاز متان که به پی 10 (P10) معروف است، می باشد. از دیگر ترکیبات این گاز، مخلوط گازآرگون و دی اکسید کربن به نام کورگون (CORGON) و یا مخلوط گاز آرگون و نیتروژن به نام (NORGON) به فروش می رسد. آرگون نسبت به نیتروژن 2.5 برابر بیشتر خاصیت حل شدنی در آب دارد. آرگون دارای سه ایزوتروپ می باشد و انرژی یونش آن 15.760 ولت است؛ همچنین دارای سه لایه الکترون است که هر سه لایه ظرفیت الکترونی تکمیل شده است که باعث می شود قابلیت واکنش با دیگر عناصر (خالی نبودن اوربیتال) را نداشته باشد.

طرز تهیه آرگون:

آرگون عمدتاً از طریق تقطیر جزء به جزء هوای مایع تولید می‌شود. در این فرآیند، ابتدا هوای فشرده شده به مایع تبدیل می‌شود، سپس از طریق تقطیر، اجزای مختلف هوا مانند نیتروژن، اکسیژن و آرگون از هم جدا می‌شوند. آرگون به‌دلیل نقطه جوش پایین‌تر از نیتروژن و اکسیژن، در دمای حدود 185- درجه سانتی‌گراد می‌جوشد و می‌توان آن را از سایر گازها جدا کرد.

همچنین، آرگون خام می‌تواند از محصولات جانبی صنایع تولید آمونیاک بازیافت شود. در این روش، آرگون به‌عنوان یک گاز بی‌اثر در فرایندهای صنعتی باقی می‌ماند و پس از تصفیه و جداسازی از دیگر گازها به‌عنوان محصول جانبی استخراج می‌شود. علاوه بر این، آرگون ممکن است از واپاشی هسته‌ای پتاسیم 40 که به‌طور طبیعی در برخی مواد رادیواکتیو وجود دارد، تولید شود. این واکنش هسته‌ای باعث انتشار آرگون به‌عنوان محصول فرعی می‌شود.

گرید و خلوص گاز آرگون:

گازها دارای خواص مختلفی با خلوص متفاوت بوده و به ‌همین جهت در صنایع و کاربرد های مختلف از گریدهای متفاوتی استفاده می‌گردد.

این موضوع نیز حائز اهمیت است که خلوص گازها تا گرید 4.5 کاربرد صنعتی داشته و گریدهای بالاتر آن در آزمایشگاه‌ ها و پزشکی استفاده می‌ شوند. گاز آرگون در مجتمع گاز اردستان نیز برای مصارف گوناگون و خلوص متفاوت از گرید 4 تا 5 تولید می‌ گردد.

تاریخچه کشف گاز آرگون:

در سال 1785 هنری کاوندیش توانست گاز ارگون را به عنوان گاز کامل و جدا از گاز هوا بخواند ولی نتوانست آن را به طور کامل کشف کند. آرگون از واژه یونانی به معنی تنبل یا غیرفعال گرفته شده است که دلیل نام گذاری بی اثر بودن و عدم فعالیت شیمیایی آن است. در سال 1904 سر ویلیام رمزی شیمیدان اسکاتلندی (برنده جایزه نوبل شیمی) توانست آن را  کشف کند.

نکات ایمنی در استفاده از گاز آرگون:

گاز آرگون یک گاز بی اثر است؛ که اگر میزان گاز در هوا افزایش یابد و به حالت اشباع برسد؛ باعث خطر اختناق و خفگی می باشد. گازهای اختناق، سبب کاهش فشار جزئی اکسیژن محیط می شود که قبل از نشان دادن علائم خاص؛ مقداراکسیژن را تا 75 % از مقدار معمولی کاهش دهد؛ که در چنین شرایطی غلظت گاز نئون افزایش می یابد که این اتفاق زمانیکه به غلظت 50 % برسد؛ علائم خاص نشان داده و اگر به غلظت 75 % برسد طی چند دقیقه اثر کشنده به جای می گذارد.

در هنگام حمل بایستی با  احتیاط منتقل شود. کاهش فشار می تواند نشانه ی وجود نشتی باشد در اینصورت لوله ها و اتصال ها را بازبينی کنيد و محل اتصال ها در چند نوبت با کف صابون کنترل شوند. پس از پایان استفاده شیر بالای سیلندر را ببندید و برای جلوگیری از اسیب فیزیکی ̨باید به صورت عمودی نصب شوند. سیلندر گاز ارگون نباید غلطانده شود. معمولا سیلندرهایی به رنگ آبی دارد. 

خطرات گاز آرگون :

تنفس گاز ارگون موجب سرگیجه تهوع بیهوشی می شود و بیشتر شدن علائم باعث مرگ فرد منجر می شود. در این صورت فرد باید به محیط باز منتقل شود و با رساندن اکسیژن و اقدام به احیا حال فرد مصدوم را تا حدودی بهتر کنند همچنین در اثر تماس با پوست باعث سوختن می شود.