مشخصات فیزیکی و شیمیایی متان:

متان ماده‌ای است که ساختار چهار وجهی دارد و از اتصال چهار اتم هیدروژن و یک اتم کربن به وجود می آید. این گاز در طبیعت از تجزیه و پوسیده شدن مواد آلی به ویژه فساد گیاهان در مرداب‌ ها حاصل می‌شود، به همین جهت نام دیگر آن گاز مرداب است. همچنین یکی از اجزای اصلی (بیش از ۹۷%) گاز طبیعی است. متان در دمای اتاق و فشار استاندارد گازی بی رنگ و بی بو است که به آسانی درهوا می‌ سوزد و تشکیل آب و کربن دی اکسید می‌ دهد و  شعله آن آبی کمرنگ و تا حدودی بسیار داغ است. یکی از معروف ترین ترکیبات گاز متان مخلوط گاز متان و گاز آرگون است که بعنوان گاز دستگاه XRF و با نام تجاری پی ده (p10)  به فروش می رسد و یا مخلوط LEL در گاز هوای خشک یا گاز Z-Air است.

طرز تهیه ی متان:

منبع اصلی متان، طبیعت است و جدا از منابع گاز طبیعی؛ متان را می توان با تولید بیوگاز با تجزیه مواد آلی مانند: کود کشاورزی، آب پسماند و پسماندهای جامد شهری تهیه نمود. همچنین گاز متان را می توان برای مصارف صنعتی به وسیله پاره ای از واکنش های شیمیایی از گازهای موجود در جو، معادن زغال سنگ و هیدروژن را بدست آورد. جهت تهیه متان؛ نیاز به باقیمانده نباتی، حیوانی و یا نیاز به زغال سنگ می باشد.

گرید و خلوص متان:

گازها دارای خواص مختلفی با خلوص متفاوت بوده و به ‌همین جهت در صنایع و کاربردهای مختلف از گریدهای متفاوتی استفاده می‌گردد.

گرید: میزان خلوص گازهای خالص را مشخص نموده و هر چه گاز دارای گرید بالاتری باشد، خلوص بالاتری را نیز داراست. گرید و ناخاصی گازها در جدول زیر آورده شده است:

تاریخچه گاز متان:

متان توسط فیزیکدان الساندرو ولتا در سال 1778 کشف شد. این گاز از تجریه و پوسیده شدن مواد آلی به ویژه فساد گیاهان در مرداب ها حاصل می شود.

نکات ایمنی متان:

متان سمی و محرک نیست. این گاز قابلیت اشتعال دارد که در غلظت های بالا باعث انفجار می شود. لذا در انبارش و نگهداری این سیلندرها؛ می‌بایست نهایت دقت و توجه را داشت و به هیچ وجه در کنار سیلندرهای اکسید کننده مثل گاز اکسیژن و گاز نیتروس اکساید ذخیره نگردد.

خطرات گاز متان(CH4):

گاز متان درتماس با پوست یا چشم، محرک نمی باشد. این گاز خفه کننده و قابل اشتعال است و در غلظت های بالا توانایی جانشین شدن به جای اکسیژن را دارد.