ویژگیهای گاز آرگون چیست؟
آرگون متعلق به خانوادهای از عناصر واقع در ستون پایانی جدول تناوبی عناصر به نام گازهای نجیب است وکه شامل عناصر هلیوم، نئون، آرگون، کریپتون، زنون و رادون است. لایه ظرفیت الکترونی کامل این عناصر از تشکیل پیوندهای کووالانسی جلوگیری میکند. ناتوانی در تشکیل پیوندهای کووالانسی قوی با عناصر دیگر، هویتی را برای گازها ایجاد می کند که واکنشی ندارند و این گازها را تحت عنوان دیگری گروه بندی میکند: گازهای بی اثر.
در واقع، آرگون ویژگی هایی مانند بی اثر در فشار هایپرباریک و اخیراً رفتارهای محافظت کننده عصبی و حفاظتی از خود نشان داده است.
گازهای نجیب به عنوان جایگزین های ممکن با چندین گاز نجیب که پتانسیل های خود را در زمینه پزشکی آشکار می کنند، نشان داده است. به طور خاص، آرگون ویژگی هایی را نشان می دهد که آن را به عنوان یک جایگزین احتمالی برای زنون به ویژه در زمینه محافظت عصبی قرار می دهد. علاوه بر این، در دسترس بودن نسبتاً بالا آرگون در اتمسفر اجازه می دهد تا مشکل کمی در به دست آوردن گاز ایجاد شود و آرگون را نسبت به زنون مقرون به صرفه تر میکند.
انعقاد پلاسمای آرگون (Argon Plasma Coagulation) (APC) چیست؟
APC ابزاری است که از اوایل دهه 1990 به طور معمول درجراحی های دستگاه گوارش و از اواخر دهه 1990 اوایل دهه 2000 در درمان بیماریهای دستگاه تنفسی استفاده میشود. انعقاد پلاسمای آرگون که فتوکواگولاسیون آرگون نیز نامیده میشود، یک روش جدید پزشکی است که برای انعقاد بافت از جریان الکتریکی با فرکانس بالا و گاز آرگون یونیزه شده استفاده میکند. انعقاد الکتریکی کلاسیک و لیزر CO2 دو روش درمانی هستند که اغلب مورد استفاده قرار میگیرند. با این حال، هر دو روش دارای معایب خاصی هستند. مشکل اصلی در انعقاد الکتریکی کلاسیک، دشواری کنترل عمق انعقاد است و همچنین استفاده از لیزر با توجه به عوامل هزینه و استانداردهای ایمنی مورد نیاز محدود می شود. انعقاد پلاسمای آرگون یک روش حرارتی غیر تماسی برای هموستاز است. این به عنوان جایگزینی برای انعقاد حرارتی تماسی و فناوریهای غیر تماسی موجود (عمدتاً لیزر) معرفی میشود. انعقاد پلاسمای آرگون که به عنوان چاقوی آرگون نیز شناخته می شود، در سال های اخیر به دلیل اثرات عالی مانند هموستاز سریع، حداقل از دست دادن خون، کاهش اکسیداسیون و تشکیل اسکار به طور گسترده در جراحی های باز، کولونوسکوپی یا آندوسکوپی فوقانی،کاهش تومورها یا توقف افزایش وزن پس از جراحی کاهش وزن استفاده شده است. این پدیده مزایای ویژهای را برای کاربردهای آندوسکوپی ارائه میکند، زیرا به پلاسمای آرگون اجازه میدهد هم به صورت روبهرو و هم به صورت مماسی اعمال شود، و امکان درمان مناطق حساس و دور از دسترس بدن را فراهم میکند.
استفاده از روش انعقاد پلاسمای آرگون چندین مزیت بالقوه دارد، از جمله:
- سهولت کاربرد و در دسترس بودن گاز آرگون نسبت به سایر گازهای نجیب
- دسترسی به مناطق حساس بدن
- ایمنی بالا به دلیل کاهش عمق نفوذ
- هزینه کمتر در مقایسه با لیزر
- از بین بردن یا مهر و موم کردن بافتی که در حال خونریزی است.
- از بین بردن بافت غیرطبیعی اعم از غیر سرطانی، پیش سرطانی یا سرطانی
همانطور که اشاره شد، انعقاد پلاسمای آرگون (APC) یک روش الکتروجراحی تک قطبی است که از تخلیه آرگون در فشار اتمسفر برای انعقاد بافت استفاده میشود. آرگون به این دلیل انتخاب شد که از نظر بیوشیمیایی بی اثر است، ولتاژ شکست پایینی دارد و نسبتاً ارزان است. برخلاف دستگاه هایی مانند سوزن پلاسما، جریانی از بافت برای ایجاد اثر حرارتی مورد نظر در نظر گرفته شده است، پلاسما نقش الکترود کاربردی را بر عهده میگیرد. گاز آرگون میتواند به عنوان جایگزینی برای سوزاندن یا استفاده از لیزر برای جلوگیری از خونریزی داخلی استفاده شود.
انعقاد پلاسمای آرگون چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟
APC یک روش الکتروجراحی تک قطبی است که در آن انرژی الکتریکی با استفاده از گاز آرگون یونیزه و رسانا (پلاسمای آرگون) بدون تماس مستقیم الکترود، به بافت هدف منتقل میشود. پلاسمای آرگون مسیری را دنبال میکند که کمترین مقاومت الکتریکی را دارد، صرف نظر از اینکه بافت مستقیماً روبروی الکترود و جهت جریان گاز آرگون قرار دارد.
پلاسمای آرگون یک پرتو درخشان ایجاد میکند که میتواند به راحتی به بافت هدف هدایت شود. جریان الکتریکی با فرکانس بالا از طریق پرتو پلاسما به بافت هدف برخورد میکند. تا زمانی که مقاومت الکتریکی بافت منعقد شده به دلیل خشک شدن آنقدر افزایش یابد که هدایت بیشتر جریان الکتریکی با فرکانس بالا و در نتیجه روند انعقاد سرکوب میشود. بنابراین، اصل کار آن استفاده از ولتاژ فرکانس بالا ارائه شده توسط تجهیزات الکتروسرجری هنگامی که الکترود خروجی با فرکانس و ولتاژ بالا انعقاد پلاسما آرگون را فعال میکند، گاز آرگون از دسته پاشیده می شود و جریان بین الکترود و بافت هدف به بافت هدف منتقل می شود تا هموستاتیک خوبی ایجاد کند.
برتری پلاسمای آرگون نسبت به روشهای انعقاد الکتریکی کلاسیک چیست؟
انعقاد الکتریکی کلاسیک و لیزر CO2 دو روش درمانی هستند که اغلب در جراحیها مورد استفاده قرار میگیرند. با این حال، هر دو روش دارای معایب خاصی هستند.
مشکل اصلی در انعقاد الکتریکی کلاسیک، دشواری کنترل عمق انعقاد است. علاوه بر این، به دلیل ترکیب پیچیده هوا بین الکترود و بافت در حال خونریزی، یونیزه شدن را دشوار کرده و رسانایی ضعیفی دارد. بنابراین جریان به صورت قوس به بافت هدف منتقل میشود و اثر انعقادی ضعیفی ایجاد میشود. علاوه بر این، هوا غنی از اکسیژن است، نه گازهای بی اثر مانند آرگون. بنابراین، انعقاد الکتریکی قدیمی دارای دود بزرگ، کربن سازی آسان بافت و بوی عجیب است. همچنین استفاده از لیزر با توجه به عوامل هزینه و استانداردهای ایمنی مورد نیاز محدود می شود. در مقایسه، انعقاد پلاسمای آرگون، به عنوان یک روش خاص برای دستیابی به انعقاد الکتریکی با استفاده از یونیزاسیون گاز بی اثر آرگون، به عنوان جایگزینی برای انعقاد حرارتی تماسی و فناوریهای غیر تماسی موجود (عمدتاً لیزر) معرفی میشود.
کاربرد های انعقاد پلاسمای آرگون چیست؟
APC تقریباً در هر بخش تخصصی جراحی مانند جراحی عمومی و ارولوژی، زنان، آندوسکوپی گوارشی و گوش و حلق و بینی استفاده می شود. انعقاد پلاسمای آرگون به ویژه برای درمان های سطحی مناسب است زیرا عمق نفوذ انعقاد به چند میلی متر محدود می شود.
انعقاد پلاسمای آرگون (APC) یک انعقاد الکتریکی غیر تماسی است که با استفاده از انرژی تک قطبی پرانرژی برای احتراق گاز آرگون به پلاسما برای سوزاندن و از بین بردن بافتهای عروقی برای دستیابی به هموستاز یا تودهزدایی تومورها استفاده میکند. به دلیل حداقل تبخیر و نفوذ بافتی که خطر سوراخ شدن را محدود می کند، مورد استفاده قرار میگیرد. این تکنیک برای درمان تومورهای عروقی دستگاه گوارش، آنژیودیسپلازی (AD)، مری بارت، ضایعات بدخیم استفاده شده است.
مهار خونریزی (هموستاز)
خونریزی ممکن است در حین عمل، یا به دلیل زخم، رگ های خونی آسیب دیده یا گشاد شده ، واریس و تومورها رخ دهد. هموستاز در حین عمل عمدتاً برای به حداقل رساندن از دست دادن خون عمل می کند. با استفاده از APC، سطوح نسبتا بزرگ را میتوان به طور موثر درمان کرد. نمونهای برای عملی که در آن از APC برای هموستاز و مهار خونریزی استفاده میشود، برداشتن لوزهها است. سایر زمینه های کاربردی شامل جراحی سینه، لختههای عروقی دستگاه گوارش، خونریزی در روده بزرگ به دلیل آسیب ناشی از رادیوتراپی و … میباشد.
تخریب بافت آسیب دیده
جداسازی و انسداد، اغلب برای درمان تومورها و بافت های انسدادی استفاده می شود. در مورد تومورها در حالت اولیه، اثر مورد نظر از بین بردن بافت سرطانی است. برای انسداد بافتهای رشد یافته یا متورم یا تومورهای غیرقابل درمان، از اثر انقباضی انعقاد و خشک شدن استفاده می شود. در صورت اعمال قدرت بالا، بافت ممکن است کربنیزه یا حتی بخار شود. نمونههایی برای از بین بردن و کاهش بافت توسط APC، درمان کم تهاجمی تومورها است. به عنوان مثال، در دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش، در جراحی پوست برای درمان زگیل، مورد استفاده میباشد.
انعقاد پلاسمای آرگون برای کاهش وزن
انعقاد پلاسمای آرگون میتواند به شروع مجدد کاهش وزن برای افرادی که پس از بای پس معده دوباره وزن پیدا میکنند، کمک کند.
APC همچنین میتواند به افرادی که پس از جراحی بای پس معده وزن خود را دوباره به دست آورده اند با کاهش منفذ کشیده شده بین معده و روده کوچک کمک کند.
این روش با یک آندوسکوپ که از طریق دهان وارد می شود، انجام می شود.
همانطور که پیشتر اشاره شد، بر خلاف تصور رایج، انعقاد پلاسما آرگون (APC) لیزر نیست. این فناوری از گاز آرگون برای رساندن پلاسمای انرژی حرارتی با توزیع یکنواخت به میدانی از بافت مجاور استفاده میکند. استانداردهای ایمنی مورد نیاز انعقاد پلاسما آرگون (APC) یک روش توسعه یافته برای انعقاد الکتریکی بدون تماس است که در جراحی باز برای هموستاز خونریزی سطحی و تخریب بافت آسیب دیده و کاهش وزن پس از جراحی بای پس معده استفاده می شود و جایگزین روشهای انعقاد الکتریکی کلاسیک میشود.